เผลอคิดขึ้นมาได้ ณ ตอนที่อยู่บนรถเมล์ที่อ้อมสุดๆ แต่ราคาถูก
“คนเราทุกคนเกิดมาเพื่อขาย ตัว และ เวลา
โดยที่มีปัจจัย เป็น เงิน,,,”
ขาย ตัวที่ว่านี้ไม่ได้หมายถึง การขายบริการตามสถานอ อ น ทั่วไป
การที่เราไปทำงานเนี่ยแหละคือการแลกตัวของเราไปกับเงิน
ถ้าเราไปสมัครงาน นั่นคือการเสนอตัว เพื่อแลกกับเงินเดือน
ใช่หรือไม่??
เราขายสามารถของตัวเรา
ถ้าเราเป็นครีเอทีฟ เจ้าของบริษัทจ่ายเงินเดือนให้เรา เพื่อแลกกับความคิดของเรา
จิงมั้ย???
สิ่งที่ตามมาก็คือเรื่องของ “เวลา”
เช่น ร้านเกมอินเตอร์เนท
เด็กนักเรียนหัวเกรียนยอมจ่ายเงิน20บาท
เพื่อแลกกับเวลา60นาทีในการใช้คอม
เรายอมจ่ายเงิน 120บาท
เพื่อซื้อเวลา หนึ่งชม.กว่าๆ ในโรงหนัง
เราจ่ายเงินค่าห้องคาราโอเกะชม.ละ200บาท
เพื่อร้องเพลงของนักร้องชื่อดังแบบมีภาพ
ผมเรียนอยู่ที่รังสิต แล้วบ้านผมอยู่แถวบางแค
ผมสามารถกลับบ้านเร็วสุดในเวลา45นาทีด้วยแทกซี่ในราคา300+ค่าทางด่วน
กลับด้วยรถตู้ไปท่าพระจันทร์40บาทต่อรถเมล์9บาทแล้วต่อมอไซ10บาทในเวลา1.30นาที
วันนี้ผมนั่งรถเมล์สามต่อแล้วต่อด้วยมอไซในเวลา2ชม.แต่จ่ายแค่37บาท
มีทางเลือกมากมาย แต่ต้องจ่ายแพงกว่าเพื่อแลกกับเวลาที่ลดลง
“เอาตัวไปแลกกับเงิน
แล้วก็เอาเงินไปแลกกับเวลา”
แค่นี้แหละชีวิต,,,,
—————————————————-
สุดท้ายนี้ ก็แฮปปี้วันฮาโลวีนนะครับ
ขอตัวไปท่องเที่ยวราตรีก่อนล่ะ ปิ๊ง ปิ๊ง
อืมม
งั้นตอนนี้เตยก้อขายเวลา 1 ชั่วโมง แลกกับเงิน 250 บาท
ฮ่าๆ เป็นติวเตอร์ค่า